علم عباس در محرم دزفول از جایگاه ویژه ای برخوردار است. به طور خاص علمی که در دزفول با نام “علم عباس” خوانده می شود  فلسفه ای جز علم های معمول دارد. در مورد این علم که مورد توجه خاص مردم دزفول است و فقط در عصر تاسوعا و صبح عاشورا در شهر گردانده می شود نقل زیر مشهور است: .
نقل می کنند که حدود ۲۰۰ سال پیش، خرمن های گندم یکی از زراعت کاران که احتمالا حوالی زمینهای اطراف شاخراسان بوده است،خود بخود برکت و ازدیاد پیدا می کند، موقع جدا کردن کاه از گندم متوجه یک شیئ نسبتا سنگین و براق می شوند، نمی دانند آن شیئی چه چیزی است، به هر حال آن را به همراه گندم ها به خانه می آورند و در انبار می گذارند .صاحب گندم ها فردا که می خواهد به انبار برود، می بیند مقداری از گندم ها از روی دیوار به بیرون ریخته، تصور می کند دزد به انبار زده ، ولی می بیند درها همه قفل است و انبار از فرط زیادی سر ریز کرده است. پیش خود فکر می کند که شاید وجود این فلز براق باعث برکت گندمها شده باشد،آن را به افراد بزرگی نشان می دهد و پیش چند زرگر منجمله شخصی بنام حاج محمود زرگر ،می برد معلوم می شود که این فلز براق تیکه ای از بالای کلاه خود حضرت ابوالفضل العباس است و می گویند احیانا نوشته هایی هم روی آن فلز مشاهده کرده اند.
از آن به بعد برای آن، علمک و پنجه ای می سازند و تیکه ی کلاه خود را روی آن نصب می کنند و در محفظه ی مزین و مشبکی در آن محل نگهداری می شود و مردم ضمن نذورات بسیار، برای مراد گیری، تیکه پارچه های تور نازک سبز رنگی به مشبک ها ی آن گره می زنند، اگر بعد از چند روز این گره ها باز شده باشد ،نشانه آن است که آن شخص مرادش برآورده خواهد شد.
چگونگی باز شدن این گره ها تا کنون برکسی معلوم نشده است.خانم متصدی خانه علم عباس می گفت: هر بامداد که من برای اقامه نماز صبح قفل در این سالن را که تنها در ورودی آن است باز می کنم، می بینم تعدادی از این گره ها باز شده و روی فرش ها افتاده اند. والله اعلم.
علم عباس محلی است در منطقه صحرابدر مشرقی، در کوچه ای منشعب از خیابان شهید محمد منتظری، بنام کوچه ی علم عباس و در منزلی که برای نگهداری از این علم در نظر گرفته شده است، نگهداری می شود.

عکس : محمد آذرکیش
متن : کتاب دزفول شهر من نوشته سید محمد منتظری