مدیر انجمن دوستداران و پژوهشگران دزفول نیز در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه اولین خط پدافندی در مقابل نیروهای بعثی و اولین جنگ پارتیزانی و چریکی را دزفول تشکیل داده بود، اظهار می‌کند: شهرستان دزفول گلوگاه خوزستان و گذرگاه جبهه‌ها و محل تقویت روحیه رزمندگان بود، به عقیده کار‌شناسان و رزمندگان دفاع مقدس اگر نقش ویژه نظامی و فرهنگی دزفول در همان روزهای آغازین جنگ نبود صدام از کرخه گذشته بود.
محمد آذرکیش به پشتوانه چندهزار ساله فرهنگی و تمدنی دزفول اشاره کرده و می‌افزاید: مردمان این شهر با همت و ایثار بالای خود و تقدیم چندهزار شهید، این فرهنگ را به رخ همه آنهایی کشیدند که چشم طمع به سرزمین ایران اسلامی داشتند.
وی با بیان اینکه دزفول مهد راست قامتانی بود که در شهر خود‌گاه پذیرای اصابت سه موشک به صورت همزمان بودند، عنوان می‌کند: مردم دزفول در سال‌های جنگ برای حفظ روحیه رزمندگان، مناطق آسیب دیده را بار‌ها مورد بازسازی قرار دادند و به همین دلیل پس از پایان جنگ به روایت بسیاری از مردم اولین شهری که بهسازی آن پایان یافته اعلام شد، دزفول بود و به این ترتیب بسیاری از آسیب‌های وارده بر این شهر بدون هیچ برنامه‌ای رها شد.
مدیر انجمن دوستداران و پژوهشگران دزفول با اشاره به اینکه در شهرهای مختلف دنیا اصول خاصی برای جبران خسارت شهرهای آسیب دیده از جنگ وجود دارد، بیان می‌کند: متاسفانه این اصول شهرسازی در دزفول رعایت نشده و به همین دلیل از پس از جنگ تاکنون خسارات فراوانی به پیکر این شهر وارد شده است که دامنه آن خسارت‌ها با وجود گذشت چند دهه از جنگ همچنان شهر را فرسوده می‌کند.
آذرکیش روش اصولی برای جبران خسارت‌های شهرهای جنگ زده در دنیا را روش بازسازی شهری برشمرده و ادامه می‌دهد: این روش با نگرشی عقلانی می‌تواند تاحد زیادی خسارت‌ها را جبران کند و هدف آن بازگرداندن فعالیت به فضا، برگشت به حالت عادی، زنده کردن حیات شهری و در یک کلام باز زنده سازی فضای شهر است.
هویت تاریخی دزفول مخدوش شده است
وی با بیان اینکه دزفول و به ویژه بافت تاریخی آن بعد از جنگ تا دو دهه به حال خود رها شده بود و هسته هویت بخشی تاریخی آن عملا رو به فرسودگی کالبدی و کارکردی رفته بود، عنوان می‌کند: این در حالی بود که آن زمان در سایر شهرهای تاریخی کشور ستاد‌ها و حتی مطالعاتی برای حفظ و توانمند سازی آن‌ها شکل گرفت و از دهه ۶۰ نیز پرداختن به هویت تاریخی شهر‌ها آغاز شد.
مدیر انجمن دوستداران و پژوهشگران دزفول می‌افزاید: همین کم توجهی و نبود نگرش صحیح به حفظ کالبد بافت دزفول و پیامدهای اجتماعی و فرهنگی و سایر اثرات آن سبب شد که هویت تاریخی دزفول تاحد زیادی مخدوش شود.
آذرکیش تصریح کرد: پس از جنگ علاوه بر بافت تاریخی شهر که توجه شایسته‌ای برای جبران خسارت‌های ناشی ازصدمات جنگ برای آن نشد، برای جلوگیری از کوچ نخبگان دزفول نیز، برنامه ریزی خاصی صورت نگرفت.
دزفول نیازمند سرمایه گذاری دولت است
وی با بیان اینکه دزفول نیازمند سرمایه گذاری ویژه دولت در راستای توسعه زیرساخت‌ها، صنایع تبدیلی و جاده‌ها بوده که این امر تاکنون محقق نشده است، اظهار کرد: نگاهی به وضعیت افراد تحصیل کرده در دزفول نشان می‌دهد که به دلیل نبود مراکز مناسب اقتصادی، فنی، هنری و علمی و عدم مهیا کردن زمینه سرمایه گذاری، بسیاری از نخبگان دزفولی با وجود تمایل به سکونت در شهر، راه مهاجرت را در پیش گرفتند.
آذرکیش به لزوم توجه مسئولان استانی و کشوری مبنی بر برنامه ریزی صحیح جهت توسعه زیرساخت‌های شهرستان دزفول تاکید کرده و می‌گوید: شاید در این صورت بتوان بخشی از آسیب‌های تاریخی و اقتصادی ناشی از جنگ که همواره بر توسعه پایدار این شهر سنگینی می‌کند را جبران کرد.
خداقوت